Original Word: ἀποστέλλω
Part of Speech: Verb
Transliteration: apostelló
Phonetic Spelling: (ap-os-tel'-lo)
Short Definition: I send forth, send, send away, dismiss
Definition: I send forth, send (as a messenger, commission, etc.), send away, dismiss.

649 apostéllō (from 575 /apó, "away from" and 4724 /stéllō, "send") – properly, send away, i.e. commission; (passive) "sent on a defined mission by a superior."

As an intensification of 4724 /stéllō ("send"), 649 (apostéllō) focuses back to the source (the one sending), strongly connecting the sender to the one sent (His mission). This verb is used of closely connecting the Lord (the sender) to the believers He personally commissions – as with John the Baptist (Mk 11:2) and the twelve apostles (Mt 10:5; cf. also with His holy angels, Mk 13:27).

STRONGS NT 649: ἀποστέλλω

ἀποστέλλω; future ἀποστελῶ; 1 aorist ἀπέστειλα; perfect ἀπέσταλκα (3 person plural ἀπέσταλκαν Acts 16:36 L T Tr WH (see γίνομαι at the beginning); passive, present ἀποστέλλομαι); perfect ἀπεστάλμαι; 2 aorist ἀπεστάλην; (from Sophocles down); properly, to send off, send away;

1. to order (one) to go to a place appointed;

a. either persons sent with commissions, or things intended for someone. So, very frequently, Jesus teaches that God sent him, as Matthew 10:40; Mark 9:37; Luke 10:16; John 5:36, etc. he, too, is said to have sent his apostles, i. e. to have appointed them: Mark 6:7; Matthew 10:16; Luke 22:35; John 20:21, etc. messengers are sent: Luke 7:3; Luke 9:52; Luke 10:1; servants, Mark 6:27; Mark 12:2; Matthew 21:36; Matthew 22:3; an embassy, Luke 14:32; Luke 19:14; angels, Mark 13:27; Matthew 24:31, etc. Things are said to be sent, which are ordered to be led away or conveyed to anyone, as Matthew 21:3; Mark 11:3; τό δρέπανον i. e. reapers, Mark 4:29 (others take ἀποστέλλω here of the putting forth of the sickle, i. e. of the act of reaping; cf. (Joel 3:18); Revelation 14:15 (under the word πέμπω, b.)); τόν λόγον, Acts 10:36; Acts 13:26 (L T Tr WH ἐξαπεστάλη); τήν ἐπαγγελίαν (equivalent to ἐπηγγελμενον, i. e. the promised Holy Spirit) ἐφ' ὑμᾶς, Luke 24:49 (T Tr WH ἐξαποστέλλω); τί διά χειρός τίνος, after the Hebrew בְּיַד, Acts 11:30.

b. The place of the sending is specified: ἀποστέλλειν εἰς τινα τόπον, Matthew 20:2; Luke 1:26; Acts 7:34; Acts 10:8; Acts 19:22; 2 Timothy 4:12; Revelation 5:6, etc. God sent Jesus εἰς τόν κόσμον: John 3:17; John 10:36; John 17:18; 1 John 4:9. εἰς (unto, i. e.) among: Matthew 15:24; Luke 11:49; Acts (Acts 22:21 WH marginal reading); ; (ἐν (by a pregnant or a Latin construction) cf. Winers Grammar, § 50, 4; Buttmann, 329 (283): Matthew 10:16; Luke 10:3; yet see 1 a. above); ὀπίσω τίνος, Luke 19:14; ἔμπροσθεν τίνος, John 3:28; and πρό προσώπου τίνος, after the Hebrew לִפְנֵי־, before (to precede) one: Matthew 11:10; Mark 1:2; Luke 7:27; Luke 10:1. πρός τινα, to one: Matthew 21:34, 37; Mark 12:2; Luke 7:3, 20; John 5:33; Acts 8:14; 2 Corinthians 12:17, etc. Whence, or by or from whom, one is sent: ὑπό τοῦ Θεοῦ, Luke 1:26 (T Tr WH ἀπό); παρά Θεοῦ, John 1:6 (Sir. 15:9); ἀπό with the genitive of person, from the house of anyone: Acts 10:17 (T WH Tr marginal reading ὑπό), 21 Rec.; ἐκ with the genitive of place: John 1:19.

c. The object of the mission is indicated by an infinitive following: Mark 3:14; Matthew 22:3; Luke 1:19; Luke 4:18 (Isaiah 61:1 (on the perfect cf. Winers Grammar, 272 (255); Buttmann, 197 (171))); Luke 9:2; John 4:38; 1 Corinthians 1:17; Revelation 22:6. (followed by εἰς for: εἰς διακονίαν, Hebrews 1:14. followed by ἵνα: Mark 12:2, 13; Luke 20:10, 20; John 1:19; John 3:17; John 7:32; 1 John 4:9. (followed by ὅπως: Acts 9:17.) followed by an accusative with infinitive: Acts 5:21. followed by τινα with a predicate accusative: Acts 3:26 (εὐλογοῦντα ὑμᾶς to confer God's blessing on you (cf. Buttmann, 203ff (176ff)); Acts 7:35 (ἄρχοντα, to be a ruler); 1 John 4:10.

d. ἀποστέλλειν by itself, without an accusative (cf. Winers Grammar, 594 (552); Buttmann, 146 (128)): as ἀποστέλλειν πρός τινα, John 5:33; with the addition of the participle λέγων, λέγουσα, λέγοντες, to say through a messenger: Matthew 27:19; Mark 3:31 (here φωνοῦντες αὐτόν R G, καλοῦντες αὐτόν L T Tr WH); John 11:3; Acts 13:15; (Acts 21:25 περί τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶν ἡμεῖς ἀπεστείλαμεν (L Tr text WH text) κρίναντες etc. we sent word, giving judgment, etc.). When one accomplished anything through a messenger, it is expressed thus: ἀποστείλας or πέμψας he did so and so; as, ἀποστείλας ἀνεῖλε, Matthew 2:16; Mark 6:17; Acts 7:14; Revelation 1:1; (so also the Greeks, as Xenophon, Cyril 3, 1, 6 πέμψας ἠρώτα, Plutarch, de liber. educ. c. 14 πέμψας ἀνεῖλε τόν θεοκριτον; and the Sept. 2 Kings 6:13 ἀποστείλας λήψομαι αὐτόν).

2. to send away, i. e. to dismiss;

a. to allow one to depart: τινα ἐν ἀφέσει, that he may be in a state of liberty, Luke 4:18 (19), (Isaiah 58:6).

b. to order one to depart, send off: Mark 8:26; τινα κενόν, Mark 12:3.

c. to drive away: Mark 5:10. (Compare: ἐξαποστέλλω, συναποστέλλω. Synonym: see πέμπω, at the end)

send forth, set at liberty.

From apo and stello; set apart, i.e. (by implication) to send out (properly, on a mission) literally or figuratively -- put in, send (away, forth, out), set (at liberty).

see GREEK apo

see GREEK stello

απέσετειλε απεσταλη απεστάλη ἀπεστάλη απεσταλην απεστάλην ἀπεστάλην απεστάλης απεστάλησαν απεσταλκα απέσταλκα απέσταλκά άπεσταλκα ἀπέσταλκα απεσταλκαμεν απεστάλκαμεν ἀπεστάλκαμεν Απεσταλκαν Ἀπέσταλκαν απέσταλκας απέσταλκάς απεστάλκασιν απεσταλκατε απεστάλκατε απεστάλκατέ ἀπεστάλκατε απέσταλκε απέσταλκέ απεστάλκει απεσταλκεν απέσταλκεν ἀπέσταλκεν ἀπέσταλκέν απέσταλμαι απεσταλμένα απεσταλμενοι απεσταλμένοι ἀπεσταλμένοι απεσταλμενος απεσταλμένος ἀπεσταλμένος απεσταλμενους απεσταλμένους ἀπεσταλμενοῦς ἀπεσταλμένους απεστειλα απέστειλα απέστειλά ἀπέστειλα απεστειλαμεν απεστείλαμεν ἀπεστείλαμεν απεστειλαν απέστειλαν ἀπέστειλαν απεστειλας απέστειλας ἀπέστειλας απεστείλατε απέστειλε απέστειλέ απεστειλεν απέστειλεν απέστειλέν ἀπέστειλεν ἀπέστειλέν απέστελλεν απέστελλον αποσταλείσι αποσταλεντι αποσταλέντι ἀποσταλέντι αποσταλήσονται αποσταλώσι αποσταλωσιν ἀποσταλῶσιν αποστειλαι αποστείλαι αποστείλαί ἀποστεῖλαι αποστειλαντα αποστείλαντα αποστείλαντά ἀποστείλαντά αποστειλαντας αποστείλαντας ἀποστείλαντας αποστειλαντες αποστείλαντες αποστείλαντές ἀποστείλαντες αποστείλαντι αποστείλαντί αποστειλας αποστείλας ἀποστείλας αποστείλασα αποστείλατε αποστειλάτω αποστειλη αποστείλη ἀποστείλῃ αποστείλης αποστειλον απόστειλον απόστειλόν ἀπόστειλον αποστειλω αποστειλώ αποστείλω ἀποστείλω αποστείλωμεν απόστειον αποστελει αποστελεί ἀποστελεῖ αποστελείς αποστελείτε απόστελλε αποστελλει αποστελλεί αποστέλλει ἀποστέλλει αποστελλειν αποστέλλειν ἀποστέλλειν αποστελλη αποστέλλη ἀποστέλλῃ αποστέλλης αποστέλλομέν αποστελλομενα αποστελλόμενα ἀποστελλόμενα αποστελλόμενος αποστέλλοντα αποστέλλοντες αποστέλλουσι αποστελλουσιν αποστέλλουσιν ἀποστέλλουσιν αποστελλω αποστελλώ αποστέλλω ἀποστέλλω αποστέλλων αποστελούμεν αποστελούσιν Αποστελω αποστελώ Ἀποστελῶ αποστερήσεις αποστέρξεις ἐπεστείλαμεν apestale apestalē apestále apestálē apestalen apestalēn apestálen apestálēn apestalka apéstalka apestalkamen apestálkamen Apestalkan Apéstalkan apestalkate apestálkate apestalken apéstalken apéstalkén apestalmenoi apestalménoi apestalmenos apestalménos apestalmenous apestalmenoûs apestalménous apesteila apésteila apesteilan apésteilan apesteilas apésteilas apesteilen apésteilen apésteilén apostalenti apostalénti apostalosin apostalôsin apostalōsin apostalō̂sin aposteilai aposteîlai aposteilanta aposteílantá aposteilantas aposteílantas aposteilantes aposteílantes aposteilas aposteílas aposteile aposteilē aposteílei aposteílēi aposteilo aposteilō aposteílo aposteílō aposteilon apósteilon apostelei aposteleî apostelle apostellē apostellei apostéllei apostéllēi apostellein apostéllein apostello apostellō apostéllo apostéllō apostellomena apostellómena apostellousin apostéllousin Apostelo Apostelô Apostelō Apostelō̂ epesteilamen epesteílamenInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts