STRONGS NT 3431: μοιχεύω

μοιχεύω; future μοιχεύσω; 1 aorist ἐμοίχευσα; passive, present participle μοιχευομένη; 1 aorist infinitive μοιχευθῆναι; (μοιχός); from Aristophanes and Xenophon down; the Sept. for נָאַף; to commit adultery;

a. absolutely (to be an adulterer): Matthew 5:27; Matthew 19:18; Mark 10:19; Luke 16:18; Luke 18:20; Romans 2:22; Romans 13:9; James 2:11.

b. τινα (γυναῖκα), to commit adultery with, have unlawful intercourse with another's wife: Matthew 5:28 (Deuteronomy 5:18; Leviticus 20:10; Aristophanes av. 558; Plato, rep. 2, p. 360 b.; Lucian, dial. deor. 6, 3; Aristaenet. epistles 1, 20; Aeschines dial. Socrates 2, 14); passive of the wife, to suffer adultery, be debauched: Matthew 5:32a L T Tr WH; (Matthew 19:9 WH marginal reading); John 8:4. By a Hebraism (see μοιχαλίς, b.) tropically, μετά τίνος (γυναικός) μοιχεύειν is used of those who at a woman's solicitation are drawn away to idolatry, i. e. to the eating of things sacrificed to idols, Revelation 2:22; cf. Jeremiah 3:9, etc.

εμοίχευσε εμοιχευσεν εμοίχευσεν ἐμοίχευσεν μοιχευει μοιχεύει μοιχευειν μοιχεύειν μοιχευεις μοιχεύεις μοιχευθηναι μοιχευθῆναι μοιχευομενη μοιχευομένη μοιχευομένην μοιχευοντας μοιχεύοντας μοιχεύοντες μοιχεύουσι μοιχευσεις μοιχεύσεις μοιχευσης μοιχεύσης μοιχεύσῃς μοιχεύσηται μοιχεύσουσι μοιχεύσωσιν μοιχεύων emoicheusen emoícheusen moicheuei moicheúei moicheuein moicheúein moicheueis moicheúeis moicheuomene moicheuomenē moicheuoméne moicheuoménē moicheuontas moicheúontas moicheuseis moicheúseis moicheúsēis moicheuses moicheusēs moicheuthenai moicheuthênai moicheuthēnai moicheuthē̂naiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts