1 Σὺ  δὲ  λάλει  ἃ  πρέπει  τῇ  ὑγιαινούσῃ  διδασκαλίᾳ.  2 πρεσβύτας  νηφαλίους  εἶναι,  σεμνούς,  σώφρονας,  ὑγιαίνοντας  τῇ  πίστει,  τῇ  ἀγάπῃ,  τῇ  ὑπομονῇ· 

3 πρεσβύτιδας  ὡσαύτως  ἐν  καταστήματι  ἱεροπρεπεῖς,  μὴ  διαβόλους  μηδὲ  οἴνῳ  πολλῷ  δεδουλωμένας,  καλοδιδασκάλους,  4 ἵνα  σωφρονίζωσιν  τὰς  νέας  φιλάνδρους  εἶναι,  φιλοτέκνους,  5 σώφρονας,  ἁγνάς,  οἰκουργούς,  ἀγαθάς,  ὑποτασσομένας  τοῖς  ἰδίοις  ἀνδράσιν,  ἵνα  μὴ  ὁ  λόγος  τοῦ  Θεοῦ  βλασφημῆται. 

6 Τοὺς  νεωτέρους  ὡσαύτως  παρακάλει  σωφρονεῖν  7 περὶ  πάντα,  σεαυτὸν  παρεχόμενος  τύπον  καλῶν  ἔργων,  ἐν  τῇ  διδασκαλίᾳ  ἀφθορίαν,  σεμνότητα,  8 λόγον  ὑγιῆ  ἀκατάγνωστον,  ἵνα  ὁ  ἐξ  ἐναντίας  ἐντραπῇ  μηδὲν  ἔχων  λέγειν  περὶ  ἡμῶν  φαῦλον. 

9 δούλους  ἰδίοις  δεσπόταις  ὑποτάσσεσθαι  ἐν  πᾶσιν,  εὐαρέστους  εἶναι,  μὴ  ἀντιλέγοντας,  10 μὴ  νοσφιζομένους,  ἀλλὰ  πᾶσαν  πίστιν  ἐνδεικνυμένους  ἀγαθήν,  ἵνα  τὴν  διδασκαλίαν  τὴν  τοῦ  Σωτῆρος  ἡμῶν  Θεοῦ  κοσμῶσιν  ἐν  πᾶσιν. 

11 Ἐπεφάνη  γὰρ  ἡ  χάρις  τοῦ  Θεοῦ  σωτήριος  πᾶσιν  ἀνθρώποις,  12 παιδεύουσα  ἡμᾶς,  ἵνα  ἀρνησάμενοι  τὴν  ἀσέβειαν  καὶ  τὰς  κοσμικὰς  ἐπιθυμίας  σωφρόνως  καὶ  δικαίως  καὶ  εὐσεβῶς  ζήσωμεν  ἐν  τῷ  νῦν  αἰῶνι,  13 προσδεχόμενοι  τὴν  μακαρίαν  ἐλπίδα  καὶ  ἐπιφάνειαν  τῆς  δόξης  τοῦ  μεγάλου  Θεοῦ  καὶ  Σωτῆρος  ἡμῶν  Χριστοῦ ⇔  Ἰησοῦ,  14 ὃς  ἔδωκεν  ἑαυτὸν  ὑπὲρ  ἡμῶν  ἵνα  λυτρώσηται  ἡμᾶς  ἀπὸ  πάσης  ἀνομίας  καὶ  καθαρίσῃ  ἑαυτῷ  λαὸν  περιούσιον,  ζηλωτὴν  καλῶν  ἔργων. 

15 Ταῦτα  λάλει  καὶ  παρακάλει  καὶ  ἔλεγχε  μετὰ  πάσης  ἐπιταγῆς·  μηδείς  σου  περιφρονείτω.