STRONGS NT 835: αὐλίζομαι

αὐλίζομαι: deponent; imperfect ηὐλιζόμην; 1 aorist ηὐλίσθην (Veitch, under the word; Buttmann, 51 (44); Winer's Grammar, § 39, 2); (αὐλή); in the Sept. mostly for לוּן;

1. properly, to lodge in the courtyard especially at night; of flocks and shepherds.

2. to pass the night in the open air, bivouac.

3. universally, to pass the night, lodge: so Matthew 21:17; Luke 21:37 (ἐξερχόμενος ηὐλίζετο εἰς τό ὄρος, going out to pass the night he retired to the mountain; cf. Buttmann, § 147, 15). (In Greek writings from Homer down.)

αυλίζεσθε αυλίζεται αυλίζων αυλισθείη αυλισθήναι αυλισθής αυλισθησέται αυλισθήσεται αυλισθήση αυλισθήσομαι αυλισθήσονται αυλίσθητι αυλισθήτω αυλισθώμεν ηυλιζετο ηυλίζετο ηὐλίζετο ηυλισθη ηυλίσθη ηὐλίσθη ηυλίσθην ηυλίσθησαν eulisthe ēulisthē eulizeto ēulizeto eylísthe ēylísthē eylízeto ēylízetoInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts